رابطه نگرانی از تصویر بدنی و نگرش های ناکارآمد با پیش بینی اعتیاد به ورزش در ورزشکاران پرورش‌اندام

مقدمه و اهداف ورزش از لحاظ روانشناختی و فیزیولوژیکی برای سلامتی فرد دارای فواید زیادی است. با این حال، تعدادی از افراد ممکن است به طور مفرط و بدون در نظر گرفتن درجه آسیب­ دیدگی‌شان ورزش کنند و این امر باعث شده است که محققان به این اتفاق نظر برسند که در بعضی موارد، ورزش کردن می­تواند آسیب­ زا و تبدیل به یک فرآیند اعتیادی شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه نگرانی از تصویر بدنی و نگرش‌های ناکارآمد با پیش­بینی اعتیاد به ورزش در ورزشکاران پرورش­ اندام شهرستان خوی انجام شد. مواد و روش ­ها در مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر، با استفاده از جدول مورگان از بین 600 ورزشکار زن و مرد 234 ورزشکار پرورش ­اندام، (117 مرد با میانگین سنی 2/3±20؛ 117 زن با میانگین سنی 8/2±20) از باشگاه­های پرورش ­اندام شهر خوی به روش نمونه­گیری ساده انتخاب شدند. داده ­ها با استفاده از پرسش­نامه نگرانی از تصویر بدنی، مقیاس نگرش­ های ناکارآمد تجدید نظر شده و سیاهه اعتیاد به ورزش جمع­ آوری گردید. روایی هر یک از پرسش­نامه­ ها به ترتیب 87/0، 92/0 و 84/0 به دست آمد. داده ­ها با استفاده از آزمون­ های همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه­ و­دتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نتایج نشان داد که بین اعتیاد به ورزش با نگرانی از تصویر بدنی و نگرش­های ناکارآمد در ورزشکاران پرورش ­اندام رابطه معناداری وجود دارد (01/0p<). همچنین مولفه­ های نگرانی از تصویر بدنی (نارضایتی و خجالت فرد از ظاهر خود، و وارسی کردن و مخفی کردن نقایص ادراک­شده) و نگرش‌های ناکارآمد (موفقیت-کمال­طلبی و نیاز به راضی کردن دیگران) توانستند اعتیاد به ورزش را در ورزشکاران پرورش­اندام به طور مطلوبی پیش ­بینی کنند. نتیجه­ گیری نگرانی و برداشت نادرست از تصویر بدنی به همراه نگرش­های ناکارآمد در ارتباط فعالیت­ های ورزشی با افزایش اعتیاد به ورزش همراه است و توجه به این متغیرهای روانشناختی و هدف قرار دادن آن­ها در برنامه­ های مداخلاتی و آموزشی می­تواند به منظور پیشگیری از اعتیاد در ورزشکاران پرورش­ اندام مفید باشد.